Ang nobelang lamang ni Oscar Wilde, Ang Larawan ng Dorian Grey, ay naging isang mahalagang bahagi ng modernong kultura, nakakaimpluwensyang gamot, criminology, pelikula at musika, na walang alinlangan na isang walang kamatayang klasiko. Ngayong Enero, ang European Arts Company ay nagpapatakbo ng isang bagong bersyon ng nobela ni Wilde, na inangkop ng Merlin Holland (apo ni Wilde) at John O'Connor. Nakikipag-usap ang Culture Trip kay John O'Connor tungkol kay Dorian Grey, ang proseso ng malikhaing, at krisis sa kalagitnaan ng buhay!
Larawan ng Oscar Wilde | © Napoleon Sarony / WikiCommons
Ang Larawan ni Dorian Grey, tulad ng Frankenstein at Dracula, ay naging higit pa sa aklat na kung saan ito nagmula. Ano ang kagaya ng pagharap sa tulad ng isang seminal na gawain at pagbago nito sa entablado materyal?
Well, tama ka - napakahusay na kilala na ito ay naging napaka sikat nang hindi tunay na naunawaan. Para sa akin, ang unang pagkakataon na naririnig ko ito ay noong, bilang isang bata, sinabihan ako na ang isang kakilala sa atin ay maaaring magkaroon ng 'isang larawan sa attic', habang siya ay mukhang kahina-hinalang bata! Karaniwan sa lahat si Dorian Grey, mula sa pagkakaroon ng isang episode sa Star Trek hanggang sa maging isang bampira sa The League of Pambihirang Ginoo! Samakatuwid, mahalaga na bumalik sa orihinal at lalampas sa 'mito'. Napakaganda nitong malaman na nagkaroon ng isang orihinal na manuskrito, na sa kalaunan ay na-censor ni Stoddart bago mailathala sa Buwanang Magazine ng Lippincott. Bukod dito, noong 'muling pagsulat' ito ni Wilde sa isang nobela, siya mismo 'ang nagbigay-diin' ang orihinal bilang reaksyon sa pagkagalit sa publiko. Ang isyu ng pagkakaroon ng dalawang bersyon ng Dorian Grey ay naging isang mahalagang bahagi ng paglilitis sa libel (tulad ng nakikita sa aming pag-play na The Trials of Oscar Wilde), dahil ang dalawang magkakaibang mga interpretasyon ay matatagpuan sa kanila; Kailangang sagutin ni Wilde ang mga katanungan tungkol sa imoralidad ni Dorian Grey sa mga kasunod na pagsubok. Ang lahat ng mga elementong ito - ang epekto sa kultura, ang mga kahaliling bersyon, ang pangunahing tungkulin nito sa paglilitis sa Wilde, atbp - ay naging aming panimulang punto kung saan bubuo, at mayroong isang bagay na lubos na kasiya-siya tungkol sa paghatak ng lahat ng mga hiwalay na mga thread.
Stuart Townsend bilang Dorian Grey sa The League ng Pambihirang Mga Galing | © Ika-20 Siglo Fox / Wordpress
Ang Dorian Grey ay isang hindi mapaniniwalaan o kapani-paniwala na gawaing pang-unawa, na kung saan ay naging mas nauugnay sa isang edad ng social media. Ano ang ibig sabihin sa iyo ni Dorian Grey?
Well ang kaugnayan nito ngayon ay tiyak na hindi maikakaila, at hindi nakakagulat na ang National Youth Theatre ay gumawa ng isang bersyon ni Dorian Grey na tinawag na 'Selfie'; mayroong kahit isang kinikilalang kondisyon na kilala bilang 'Dorian Grey syndrome', kung saan ang mga nagdurusa ay tumanggi na tanggapin ang proseso ng pag-iipon at maging lalong obsess at narcissistic (tulad ng pagkamatay ni Mann sa Venice). Ang aming lipunan ay sobrang nahuhumaling sa imahe na ito ay madalas na nagpapakita ng sarili sa pamamagitan ng Photoshop, Instagram at Facebook. Kailangang mag-proyekto ng patuloy na pinakamahusay na bahagi ng sarili, na ginagawang mas may-katuturan ngayon si Dorian Grey kaysa sa dati. Ang presyur na ito sa mga indibidwal na maging perpekto ay nagpapakita sa atin na maging mas nahuhumaling sa kagandahan kaysa sa dati.
Sabihin mo sa akin ang kaunti pa tungkol sa proseso ng paggawa mismo - mula sa pag-iisip hanggang sa pagganap!
Ang Dorian Grey ay talagang nagpapahiram sa entablado, dahil sa maraming mga eksena sa teatro sa loob nito. Ang nobela ay naging isang mahalagang bahagi ng pag-unlad ng masining na Wilde; dati, nagsusulat siya ng mga sanaysay at mga maikling kwento, at pagkatapos ay isinulat niya ito, na kung saan ay may pinaka-diyalogo ng anumang nobelang ika-19 na siglo - ang unang eksena, halimbawa, ay halos buong sa diyalogo. Nang sumunod na taon, isinulat niya ang Fan ng Lady Windermere, at ang ilang mga linya mula sa Dorian Grey ay sumiksik sa iyon, at sa kalaunan ay sa Isang Babae na Walang Kahalagahan - siya talaga ang nagpaloko!
Halos maiisip ng isang tao ang lohikal na pag-unlad ng kanyang malikhaing pag-unlad mula kay Dorian Grey hanggang sa pagsulat ng mga dula habang isinusulat niya ang nobela, at ang tendensiyang teatrikal na ito ay naging kasiya-siya upang umangkop. Ang pinakamalaking problema ay ang pagpili kung ano ang iwanan, dahil napakaraming kamangha-manghang mga linya na mayroong panganib na maging isang pagsasama-sama ng mga epigramang Wildean.
Ang larawan ay isa ring problema, habang sinubukan nating gawin kung paano natin ito gagawin: magkakaroon ba tayo ng totoong larawan, at kung gayon, paano natin maipakikita ang nagbabago na kalikasan sa madla? Napagpasyahan naming gagamitin ang kanilang imahinasyon para sa epekto, pagtitiwala sa katalinuhan ng madla, at hayaan silang makabuo ng kanilang sariling nightmarish vision.
Ang panganib ng isang overlarge cast ay isa ring potensyal na isyu, kaya't nagpasya kaming gumamit ng isang nabawasan na bilang ng mga aktor. Si Dorian Grey ay palaging ginampanan ng isang artista, ngunit ang iba pang mga aktor ay may lisensya upang gumala, tuklasin ang iba't ibang mga tungkulin, maging ito ay nagbebenta ng opyo o marangal. Mayroong isang bagay na Wildean, sa palagay ko, tungkol sa pagkakaroon ng gayong pagkatubig sa pagitan ng mga tungkulin, pagpapahiram sa isang tiyak na teatricality; upang gumuhit ng mga paghahambing, ang Lady Bracknell (sa Ang Kahalagahan ng pagiging Earnest) ay madalas na nilalaro ng isang tao ngayon, na nagdaragdag sa katatawanan. Pinapayagan ang ilang mga aktor na maglaro ng maraming mga tungkulin, muling tukuyin ang mga hangganan sa theatrical at kasarian sa pamamagitan ng multi-roleplaying at cross-dressing ay, sa akin, napaka-alinsunod sa tradisyonal na tradisyon ng Wildean. Kaya't ito ay naging isang kapana-panabik na proseso, at mahalaga din na tandaan ang paggawa ay nagmula sa teksto una sa lahat, at hindi mapaniniwalaan na tapat.
Ang Larawan ng Dorian Grey Promosyon | © Trafalgar Studios / European Arts Company
Mula sa naiintindihan ko, ginamit mo ang orihinal, hindi nagastos na manuskrito bilang batayan para sa iyong pagbagay. Sa kung ano sa palagay mo na ang muling natuklasan na mapagkukunan ng materyal ay magbabago sa pananaw ng manonood kay Dorian Grey?
Hindi ko iniisip na babaguhin ito nang mahigpit, tulad ng, kahit na basahin mo ang nabuong nobela, sa palagay ko ay malinaw na mayroong isang homoerotic subtext doon, na maaaring hindi malinaw sa pagiging mambabasa ng ika-19 na siglo tulad nito ngayon - kahit na titingnan mo ang mga kontemporaryong mga pagsusuri, marahil ito ay medyo malinaw kaysa sa iniisip namin! Ang pag-ibig ni Basil para kay Dorian ay mas malinaw sa mga unang bersyon, ngunit marahil ay isinulat ni Wilde nang hindi sinasadya, sa isang siklab ng galit ng pagkamalikhain nang hindi lubos napagtanto. Kaya hindi namin pinag-uusapan ang tungkol sa isang malaking halaga ng nagbago na materyal, ngunit kung ano ang mayroon, ay makabuluhan, tulad ng Basil na nagsasabi na kung paano 'Ito ay tunay na mahal kita ng higit na pagmamahalan ng pakiramdam kaysa sa isang tao na karaniwang ibinibigay sa kaibigan'. Iyon ay malinaw, at ang gayong maliit na mga snippet ng diyalogo tulad nito ay ginagawang ang Basil ng isang mas trahedya na character na nag-harboring ng isang hindi nabanggit na pag-ibig, na ipinakita ni Dorian upang manipulahin ang walang awa.
Anong mga paghihirap ang nahaharap mo sa pag-adapt ng tulad ng isang seminal na gawain para sa entablado? Mayroon bang karaniwang mga paghihirap ng adaption, o may mga natatanging problema sa proyektong ito?
Walang tiyak, talaga - tiyak na mas madali ito kaysa sa pag-adapt ng The Trials of Oscar Wilde, at maraming mga bersyon ng Dorian Grey na nagtakda ng isang naunang paraan at pinayagan kaming malaman kung ano ang hindi namin nais gawin. Para sa The Trials, sinubukan naming mag-cram ng tatlong buwan ng dry legalese sa isang nakakaaliw na piraso ng 90-minutong teatro, na kung saan ay maraming nanlilinlang. Tulad ng sinabi ko, kay Dorian Grey, ang pangunahing problema ay kung ano ang dapat iwanan. Kaugnay nito, napakahusay na nagtatrabaho sa Merlin [Holland] dahil pareho kaming may mga linya na nais naming panatilihin, ngunit kami ay kumilos tulad ng isang tseke sa bawat isa, tinitiyak na ang mga linya na pinanatili namin ay malaking kontribusyon sa isang lagay ng lupa. Kaya hindi, hindi ko sasabihin na mas mahirap; ito ay isang hindi kapani-paniwalang teatrical novel, at sa maraming mga paraan, na ginagawang mas madali ang pagbagay!
Sa loob ng pabalat ng Oscar Wilde's Larawan ng Dorian Grey na inilathala ng Three Sirens Press noong 1931 | © Ericxpenner / WikiCommons
Ano ang kagaya ng pagtatrabaho sa Merlin Holland? Ito ba ay isang nakawiwiling karanasan para sa iyo?
Malinaw na nagtulungan kami noong nakaraang taon, kaya mayroon kaming isang mahusay na relasyon sa pagtatrabaho. Ito ay napaka-prangka, dahil ang Merlin ay masigasig na interesado sa lahat ng mga bagay Wilde, ngunit siya ay hindi mapaniniwalaan o kapani-paniwala na propesyonal. Siya ay interesado sa katotohanan, hindi sa pagprotekta sa reputasyon ni Wilde alang-alang dito; para sa amin, ito ay tungkol sa pagsusulong ng katotohanan sa pamamagitan ng mahigpit na pananaliksik at iskolar. Sa palagay ko ay talagang napuno kami ng bawat isa, dahil mayroon akong karanasan sa teatro, at mayroon siyang mahusay na kaalaman sa gawa ni Wilde. Nakakuha din siya ng isang mahusay na mata para sa detalye, samantalang mas mahusay ako sa pagtingin sa 'Big Picture', kaya nagtatrabaho kami nang maayos. Ito ay napaka-reward.
Anong mensahe o impresyon ang nais mong iwanan ang iyong mga madla, higit pa sa iba pa?
Gusto kong madiskubre muli ng aming madla ang kuwento, ngunit tiyak na hindi namin nais na maging didaktiko. Tulad ng sinabi ko, ang produksyon ay hindi mapaniniwalaan o kapani-paniwala na tapat sa orihinal, ngunit dahil pinagsama din nito ang lahat ng mga elementong ating napag-usapan, mayroong ilang mga bagong aspeto dito - kaya gustung-gusto namin ang madla na maranasan ang mga ito para sa kanilang sarili. Ang isang maliit na tulad ng pag-isip ng larawan para sa iyong sarili, si Dorian Grey ay isang paglalakbay ng pagtuklas; ngunit, hindi namin nais na tagataguyod ang isang partikular na paraan ng pag-iisip.
Para sa amin, tungkol sa pagbabalik sa orihinal - nagkaroon ng iba't ibang mga pagbagay na, kahit na makabagong, ay napaka-radikal at modernong. Inilathala ba ni Self ang isang interpretasyon muli noong 2002, na sumasama sa mga isyu sa paligid ng AIDS atbp sa balangkas, na napakatalino; Si Matthew Bourne ay gumawa ng isang moderno na sayaw na sayaw, na kung saan ay muli, napaka-mapag-imbento. Nais naming lumayo mula sa iyon, dahil ang kwento ay sobrang mayaman, napakasalimuot, na upang higpitan iyon ay magiging isang kahihiyan.
Ang Larawan ni Dorian Grey | © Trafalgar Studios / Frantasticview
Ano pa ang pinlano mo para sa hinaharap - makikipagtulungan ka ba ulit sa Merlin Holland para sa gumaganang Wilde, tulad ng ginawa mo para sa The Trials of Oscar Wilde (2014)?
Wala kaming naplano sa ngayon. Walang maraming mga bagong bagay na matutuklasan, maliban kung ang Merlin ay nakakakuha ng isang bagay sa isang drawer sa isang lugar; nakalulungkot, mayroon lamang kaming isang tiyak na bilang ng mga gumagana sa Wildean, sapagkat, tulad ng sinabi niya sa kanyang sarili, inilagay niya ang lahat ng kanyang likas na talino sa kanyang buhay at tanging ang kanyang talento sa kanyang trabaho. Si Dorian Grey ay natural na lumabas sa The Trials ng Oscar Wilde, ngunit hindi ako sigurado kung saan tayo susunod!
Ang Larawan ni Dorian Grey ay nakatakdang tumakbo sa Trafalgar Studios mula ika- 18 ng Enero 2016 hanggang 13 Pebrero 2016. Para sa karagdagang impormasyon, mangyaring mag-click dito.
Ang Trafalgar Studios, 14 Whitehall, London, UK, + 44 20 7206 1182
