Bilang bahagi ng aming seryeng "20 Tagapagsalin sa ilalim ng 40", nakipag-usap kami sa tagasalin ng tula at Portuges, tagasuri ng kultura, at artista ng video na si Maryam Monalisa Gharavi.
Kamakailang pagsasalin: Algaravias ni Waly Salomão
Extracurricular: Makata (Ang Distancing Epekto, BlazeVOX, 2016); Lecturer (Harvard University); Nag-ambag ng Editor (The New Enquiry); Artist, Artist ng Video
Mga parangal: Mga karangalan: 2017 PEN Literary Translation Prize Nominee; 2014-2015 Fulbright Postdoctoral Fellow
Basahin: "Jet-Lagged Poem" ni Waly Salomão
Paano nauugnay ang pagsasalin sa iyong likhang sining?
Sa mahigpit na kahulugan ng pagsasalin (mula sa translateatio, "dinala") ay nagpapahiwatig ng pagbabalik, paglilipat, o pag-shuffling pabalik-balik. Para sa akin kahit na, gumagana ito sa aking trabaho sa pamamagitan ng isang pangkaraniwang rehistro. Ilagay lamang, sa proseso ng masining isang bagay ang maaaring magparami at lumikha ng maraming higit pang mga bagay. Maaaring mangyari ito sa isang serye ng mga juxtapositions. Ito ang posibilidad na nagbibigay ng pagsasalin sa amin, sa labas ng isang makitid na pag-unawa sa "isang wika sa isa pa, " at ito ay ganap na mayroong isang lugar sa aking visual art dahil ang nagtatrabaho sa mga seryeng hindi hierarchical-lampas, sabihin, ang binary oposisyon-ay isang malakas na ugali. Ang pagkakalat, pagpapalawak, isang pagpaparami ng mga posibilidad mula sa isang nag-iisang panimulang punto-na kung paano ko ito nakikita.
Mayroong mas malinaw at literal na mga paraan, siyempre. Sa Sanctuary, na kinukunan sa isang kanlungan ng asno, isinulat ko ang script sa Persian at subt pamagat ang pelikula sa Ingles, pinapanatili ang sinasalita na diyalogo sa orihinal na wika. Ito ay isang malakas na sinasadya na pagpipilian dahil ang pelikula ay nag-set up ng isang relasyon ng pag-activate sa pagitan ng nanonood ng madla at mga hayop at tagapagsalaysay na napapanood at narinig.
Nararamdaman mo ba na ang Persian ay isang hindi nasasalin na wika (sa Ingles)? Bakit sa palagay mo ito? Ang Persian ay ang aking sariling wika, at ang wikang pinag-uusapan ko sa aking pamilya, kaya't ipinagpalagay ko ang isang init at pagiging malapit dito. Na pinapanatili nito ang matalik na damdamin habang din ang high-caliber range ng klasikal at modernong panitikan ay isang tipan sa pagiging plastic nito, at nais kong mas maraming tao ang makakuha ng access dito dahil sa larges na ito. Sa mga tuntunin ng mga geopolitik, gayunpaman, ito ay isang dobleng talim.
Sa isang banda, mayroong interes sa Persian o Iran (tulad ng hindi lahat ng mga Iranian ay nagsasalita ng Persian, at hindi lahat ng nagsasalita ng Persian ay Iranian) dahil sa pampulitika na galit na galit na nagalit laban dito mula nang hindi bababa sa kalagitnaan ng ika-20 siglo, at marami pang iba bumalik sa makasaysayang pagpapatuloy din. Kapag ang isang kultura o wika ay nabawasan o animated ng politicized shell nito, dapat nating itanong ang tanong kung bakit-tulad ng interes ng burgeoning matapos ang Iran ay kasama sa "Axis of Evil." At kung kailangan natin ng panitikan upang makalikha ng isang taong may demonyo, na parang pinag-uusapan ang kanilang sangkatauhan, dapat nating lubusang tanggihan ang pag-angkin na iyon.
Sa kabilang banda, kahit na hindi ko tumpak na masukat ang interes ng mambabasa ng Hilagang Amerikano, ang mga libro ay lilitaw sa pampublikong domain dahil sa mga pagsisikap ng mga nagmamalasakit sa kanila. May sasabihin para sa hinihingi na maranasan ang isang kamalayan sa labas ng agarang access point ng isang tao. Mula sa punto ng isang tagalikha, kung naniniwala ka sa sapat na madali at ituloy ito sa pangangalaga na kinakailangan nito, magtitipon ang mga tao. Kaya't hindi maabot ang isang "malambot" na Orientalismo o imperyalismo sa paligid ng wikang ito Inaasahan kong lumikha o tumugon ang mga tao sa kahilingan na iyon.
Isinalin mo ang Waly Salomão, na siya mismo ay Syrian-Brazilian. Ano ang nagdala sa iyo sa kanyang trabaho? At mayroon ka bang isang partikular na interes sa diaspora ng Syria? Ako ay isang mag-aaral sa kolehiyo na naninirahan sa Rio de Janeiro noong nabuhay si Waly, at kahit na namatay siya bago ko siya makilala ay hindi ako naniniwala na hindi sinasadya ang engkwentro. Dahil dinala niya ang gayong dinamikong presensya sa Rio-hindi lamang bilang isang figure sa kultura ngunit ang isang tao na pop up at magbigay ng masiglang pagbabasa ng kalye ng kanyang trabaho-maraming mga ordinaryong tao ang nakakaalam sa kanya. Ang mga tao ay hindi kinakailangang konektado sa panitikan alam ang kanyang tula, na kung saan ay makabuluhan na ibinigay kung ano ang iniisip natin bilang "maliit" na mga madla para sa mga tula sa kapanahon na lipunan. Ipinakilala ako ng aking panginoong maylupa sa kanyang trabaho, at ako ay na-hook. Natapos ko ang pagkikita ng isang malapit na kaibigan ng kanyang, Duncan Lindsay, at natapos ko ang pagsunod sa kanyang mga yapak sa mga bookstores at mga café sa panitikan sa buong lungsod. Sa oras na malapit akong makilala siya-at ito ay nabuhay kami sa parehong kapitbahayan-bigla siyang namatay. Ang pagsasalin ng Algaravias ay naging isang personal na misyon mula sa puntong iyon, at ang kanyang pagkamatay ay naging paksa ng isa sa mga unang tula na nai-publish ko, "Laban sa Nepenthe."
Ang koneksyon ni Waly sa mga form ng sining ng Brazil-partikular ang Tropicalism-at malinaw ang mga taong nauugnay sa kanila. Sa palagay ko ay lumampas siya sa mga limitasyon ng Tropicalism sa paksa at sensibilidad bagaman, at maaga pa, bago isalin ang Algaravias, sumulat ako ng isang sanaysay na tinawag na "Travel and Anti-Travel" na mahalagang pinagtatalunan sa puntong ito. Ang pagiging kumplikado na natagpuan sa katahimikan-kung ang isang tao ay maaaring pagtagumpayan ang panloob na kawalan ng pakiramdam at kaguluhan-ay isang sentral na pamamalagi ng kanyang, at naramdaman ko ang pagkakamag-anak para sa ideyang iyon sa proseso ng pagsasalin ng libro. Ginugol ko tuwing katapusan ng linggo ng isang mahaba at mainit na tag-init sa hindi malalim na kailaliman ng isang studio ng trabaho sa basement, na isinasalin ang tungkol sa dalawang tula sa isang pagkakataon. Ito ay isang proseso na pinagdadaanan mong nag-iisa, ngunit hindi kailanman nag-iisa. Ang katatawanan at pagkasalimuot ng kanyang mga tula ay mainit na kasama. Ito rin ay isang libro na higit na nauuna sa oras nito sa mga tuntunin ng digital na kamalayan, at pinalakas ang aking interes bilang isang taong darating sa mundo sa edad ng internet. Ang "RIO (coloquial-modernista).DOC" ay isinulat noong unang bahagi ng 90s ngunit ang perceptiveness ay ng isang tao na sumulat ng 20 taon na lampas doon. Ang libro ay bilang isang orakulo para sa parehong mga vestiges ng moderno, ang ephemeral at virtual.
Matapos ang aking unang pagkatagpo sa Brazil natapos ko ang pag-aaral ng Arabe sa Syria. Isa sa mga paglalakbay kong sinubaybayan ang mga hakbang ni Waly patungo sa bahay ng kanyang ninuno sa Arwad, ang islang isla lamang ng bansa. Nang makarating ako doon ay may hawak akong kopya ng una-edisyon ng Algaravias, na mayroong litrato ng baybayin sa takip nito. Ito ay uri ng kahima-himala na hawakan ang takip ng aklat na nagpapakita ng mga boatboat at barko ng pangingisda-laban sa likuran ng tunay na lugar. Ang personal na mitolohiya ng Algaravias-tungkol sa paggawa ng isang bahay sa mga banyagang wika at mga lugar na transitoryal-ay napakalapit sa akin.
Siyempre, ang Syria ay lubos na nawasak mula noon, kasama ang mga taga-Syria na tumakas para sa kanilang buhay sa matinding pagkabagabag. Ang lupang ito na nagbigay ng hindi mabilang na mga regalo sa buong mundo ay nawasak sa paniniwala.
Sino o ano ang ilang mga hindi nagbabago na manunulat o gumagana mula sa alinman sa Portuges o Persian na nais mong makita sa Ingles? Bakit? Kamakailan lamang ay nagbabasa ako ng isang mahabang serye ng mga libro ng mga manunulat na may cancer, at sinubukan kong makahanap ng isang pagsasalin ng Ingles ng mga diary ng cancer ng artist na si Christoph Schlingensief, Hindi Maaaring Maging Maganda ang Langit tulad ng Narito! (Kaya't ang schön wie hier kanns im Himmel gar nicht sein!) Dahil ang aking Aleman ay halos walang karanasan. Iyon ang librong nais kong ma-access. Sa kabila ng paniwala na ang mga may-akda ng Anglo-European ay malinaw na magagamit, ang pag-access ay tinanggihan!
Sa mga tuntunin ng Portuges, nais kong mas maraming tao ang nakakaalam ng mga akda ni Ana Cristina César, na kapwa makata at tagasalin. Siya ay madalas na ihahambing sa Sylvia Plath-at ang pagpapakamatay niya noong 1983 ay maaaring nakapagpahiwatig ng koneksyon na ito. Ang kanyang Inéditos e Dispersos ay isang bagay na aking dinala sa akin ng maraming sa Rio. Sa Persian, naramdaman kong marahil ang pinakamalakas na koneksyon sa Mehdi Akhavan-Sales, sa mga tuntunin ng epekto ng kapwa niya mabisang pagsulat at pangako sa politika. Na-incarcerated siya matapos matulungan ng US ang pagpatay kay Punong Ministro Mohammad Mossadegh.
Ano ang isang kamakailang hamon sa pagsasalin na iyong hinarap? Ang ilan sa mga neologism at lexical na pagkakaiba-iba ni Waly ay hindi pangkaraniwan na kapag ipapakita ko ang mga ito sa mga katutubo ng Brazilian o Portuges, lahat sila ay may parehong tugon. "Ito ay mahirap!" Ngunit mayroong isang bagay na pamilyar sa kahirapan, dahil naiintindihan nila ang tula nang hindi kinakailangang ipaliwanag ang naimbento o magkakaibang salita. Natagpuan ko ang halo na ito ng pag-access at kahirapan na nakakaakit. Ang isang bentahe na mayroon ka bilang isang hindi nagsasalita ng katutubong, nakita ko, ay papalapit sa buong teksto na may isang distansya. Napag-alaman kong nakakatulong ito kapag isinasalin ang mga naimbento na syntax o mga salitang may nakasulat na kultura. Sa "Jet-Lagged Poem, " sulat ni Waly, "isang palavra OXENTE." Ito ay isang partikular na bulalas, mula sa pang-akit na "oh gente!" Upang mapanatili ang pandamdam sa rehiyon na naka-embed sa salitang iyon ay isinalin ko ito sa "LAWD, " isang katulad na ekspresyon na laganap sa pagsasalita ng American South, kung saan ako nakatira bilang isang bata.
