Ang Vietnamese ay madalas na inilarawan bilang tunog tulad ng mga birdong dahil sa kanyang nagpapahayag na umunlad at ang paraan na tila lumulutang kasama ang mga pakpak ng isang hummingbird. Para sa mga dayuhan na nagsisimula pa ring malaman ang wika, parang walang pag-asa na walang pag-asa na stream ng emosyonal na musika. Ngunit, sa oras at isang sanay na tainga, ang random chirping ay nagsisimula upang magkaroon ng kahulugan. Narito ang ilang mga lihim upang matulungan kang maunawaan ang kalidad ng musikal ng Vietnamese.
Ang mga tono
Ang Vietnamese ay isang tonal na wika, na nangangahulugang ang pagbibili na inilagay mo sa isang salita ay nagbabago ng kahulugan nito. Ang mga tono ay ipinapakita bilang mga simbolo nang paulit-ulit, at ang kanilang mga hugis ay talagang ipaalam sa iyo kung ano ang dapat gawin ng iyong tinig. Ito ang mga tono na nagbibigay ng wika ng kalidad na tulad ng musika. Habang naglalabas ang mga salita, ang mga tinig ay lumulutang sa pagitan ng mga matarik na pitches at mga ingay ng guttural na uri ng tunog tulad ng isang tao na sinuntok sa tiyan.
Ang anim na tono na ginamit sa Vietnamese © Herr Klugbeisser / WikiCommons
Mas mataas na patag na tono
Sa Ingles, karaniwang nakikipag-usap kami na may isang tono na mas mababa kaysa sa neutral na tono sa Vietnamese. Dahil dito, kahit na ang nakagawian na pag-uusap sa Vietnamese ay nagaganyak. Ngunit kapag sinimulan ng mga taong Vietnamese na mag-aral ng Ingles, karaniwang tunog ang mga ito. Dahil ang mga salitang Ingles ay hindi nagbabago ng kanilang literal na kahulugan sa iba't ibang mga intonasyon, ang mga nag-aaral ng Vietnam ay madalas na tunog nababato habang nagsasalita sila. Binalot sa paligid, pakiramdam ng mga katutubong nagsasalita ng Ingles na kumakanta sila kapag gumagamit sila ng mga Vietnamese tone.
Ang mga merkado sa Vietnamese ay napuno ng malalakas na chatter © Andy Wright / Flickr
Walang pagtatapos na consonants
Ang mga nagsasalita ng Vietnamese ay hindi binibigkas ang karamihan sa panghuling consonants. Ito ay isa sa mga pinaka-mapaghamong aspeto ng Vietnamese na ang mga bagong nag-aaral ay nakikibaka, dahil sa Ingles, binabanggit namin ang karamihan sa mga pagtatapos ng mga ingay. Dahil wala sila sa Vietnamese, ang mga salita ay may posibilidad na dumaloy sa isang walang katapusang drumbeat, nag-iiwan sa iyo kung mawawala ka sa ritmo.
Ang Vietnamese ay may isang ritmo ng lahat ng sariling © salajean / shutterstock
Hindi palaging mukhang Vietnamese ang hitsura ngayon
Ang Vietnamese sa hitsura ngayon ay medyo bago. Bago ang ika-17 siglo, ang Vietnamese ay isinulat kasama ang mga character na Tsino. Si Alexandre De Rhodes, isang misyonerong Jesuit, ang unang lumikha ng isang romanized na bersyon ng Vietnamese na gumagamit ng mga titik na Latin (o Roman) sa halip na mga simbolo ng Tsino.
Ang bagong sistema ay hindi gumawa ng maraming pag-unlad sa mga lugar sa kanayunan sa loob ng maraming taon, ngunit sa unang bahagi ng ika-20 siglo, sa ilalim ng pamamahala ng kolonyal ng Pransya, Vietnamese habang kinikilala natin ito sa huli ay pinalitan ang dating sistema. Ngayon, ang Vietnamese ay mukhang pamilyar sa mga nagsasalita ng Ingles, ngunit may ilang mahahalagang pagkakaiba.
Ang tatlong magkakaibang mga titik para sa A sa Vietnamese © David McKelvey / Flickr
